Ավետիք Իսահակյան․գրական ակումբ

Նախագահողներ՝ Մարիյա Վարդանյան, Օֆելյա Առաքելյան

«Դարդս լացեք»
Դարդս լացեք, սարի սմբուլ,
Ալվան-ալվան ծաղիկներ.
Դարդս լացեք, բաղի բլբուլ,
Ամպշող երկնուց զով հովեր…
Երկինք, գետինք գլխուս մթնան,
Անտուն, անտեր կուլամ ես.
Յարիս տարա՜ն, ջանիս տարա՜ն,
Հոնգուր-հոնգուր կուլամ ես…
Ա՜խ, յարս ինձի հանեց սրտեն,
Անճար թողեց ու գնաց.
Սրտիս սավդեն—խորունկ յարեն
Անդեղ թողեց ու գնաց։
Դարդս լացեք, սարի սմբուլ,
Ալվան-ալվան ծաղիկներ,
Դարդս լացեք, բաղի բլբուլ,
Ամպշող երկնուց զով հովեր..․

«Իսկ ես այն ժամանակ չուստերով, խունացած վերնաշապիկով մի տղա էի, ո՞վ էի նրա կողքին…Սակայն, արդարացի լինելու համար պետք է նշեմ, որ նա շատ լավ մարդ էր: Հստակ իմանալով նրա կնոջ հանդեպ իմ անհուն սիրո մասին, թույլ էր տալիս մեզ շփվել: Խոստովանեմ` ես ոչ մի դեպքում նման բան թույլ չէի տա: Միգուցե նա համոզված էր, որ Շուշիկը երբեք չի հեռանա նրանից ինձ համար: Այնուամենայնիվ, նրա կողքին իմ մեծ սերն իրեն երջանիկ էր զգում, և ես այլևս ոչ մի բարոյական իրավունք չունեի արտահայտել զգացմունքներս, առավել ևս` որևէ բանի հույս ունենալ:»

Չի դադարում գրել նրա մասին, չի դադարում գրել նրան: «Նորից վեր եմ առնում գրիչս, թաթախում եմ հիվանդ, արյունոտված սրտիս մեջ և գրում եմ քեզ, Շուշիկ, մի քանի տող, գրում եմ ես՝ Ավետիք Իսահակյանս:

Ինչո՞ւ եմ գրում, ի՞նչ է ստիպում ինձ գրել.-սիրել-ես քեզ չեմ սիրում, ատել-ես քեզ չեմ ատում. բայց իմ հոգում կա՝ որպես մի ծանր երազ, որպես մի դժբախտություն, մի կոշմար. ես ուզում եմ քեզ հոշոտել, ես ուզում եմ քեզ հազար-հազար անգամ սպանել, սպանել, նորից սպանել, կենդանացնել՝ նորից սպանել, հավիտյան ապրել և քեզ հավիտյան սպանել, բայց այդ չեմ կարող անել /անզոր եմ ես/, ամբողջ էությունս բարի է …և որ ամենաողբալին է՝ ես դեռ քու ճիրաններում եմ. ի՞նչ անեմ, ինչպե՞ս ազատվեմ. երբեմն քեզ ատում եմ ծովաչափ, ծովաչափ, և երբեմն սիրում եմ և պատրաստ ոտքերդ համբուրելու, բայց որ հիշում եմ անցյալը, ես մրրիկ եմ դառնում: Դու ասում էիր ինձ, որ ինձ չես սիրել-գիտեմ, գիտեմ. բայց այդ քեզ իրավունք չէր տալիս, ինձ՝ երբ ես քու ոտքերի տակ տիեզերական հզոր սիրուցս ստորացած ընկած էի, – ծաղրելու, արհամարհելու, դուրս շպրտելու. չէ՛ որ, Շուշիկ ջան, ես մարդ էի. չէ՛ որ, կային օրեր, որ դու ինձ գոնե հարգում էիր, «թանկագին» և «ջան» խոսքերով խաղում էիր հետս…և այդ բոլորից հետո դու ինձ ոտաց տակ տվիր.

Ասա, ինչ կարող է անել սիրող սիրտը, ինչի առաջ կանգ կառնի սիրող սիրտը. Ես անկարելին կարելի կդարձնեմ քեզ համար, ես անմահության խնձորը կբերեմ քեզ համար, ես արևը, աստղերը, ամբողջ աշխարհը կնվիրեմ քեզ, ես իմ կյանքը կտամ քեզ: Ուրիշ ինչ ես ուզում, միթե այսուհետ կարող ես տատանվել, կասկածել դեպի ինձ…»,-գրում էր Իսահակյանն Աննային:

Բնօգտագործում և բնապահպանություն, նրա հիմնահարցերը

Գիրք՝ Գ․ Ավետիսյան «Լանդշաֆտագիտություն» էջ 27- 28

Այլ․  Հ․Կ Գաբրելյան «Լանդշաֆտագիտություն» էջ 91-92

Այլ հղում՝ 1․

1. Բացատրե՛լ բնօգտագործում և բնապահպանություն հասկացությունները։
   
2. Ներկայացնե՛լ բնօգտագործման ռացիոնալ և ոչ ռացիոնալ ռեսուրսների նշանակությունը։
   Ռացիոնալ օգտագործումը մտածված ու պլանավորած բնույթի է, մարդը օգտվելով բնությունից՝ թափոններ չի տալիս և չի խախտում բնության հավասարակշիռ վիճակը։
   Ոչ ռացիոնալ օգտագործման դեպքում մարդը տալիս է վիթխարի թափոններ, խախտում է բնության մեջ նյութերի և էներգիայի շրջանառությունը, բնության հավասարակշռությունը, որի տիպիկ օրինակը ջերմոցային էֆեկտի ստեղծումը է վառելանյութերի այրման միջոցով։
3. Բերե՛լ մի քանի օրինակներ ռացիոնալ և ոչ ռացիոնալ ռեսուրսներից։
   Բնոգտագործում գիտական ուղղության խնդիրն է՝ մշակել միջոցներ բնական ռեսուրսները ռացիոնալ օգտագործելու համար և չզրկել գալիք սերունդներին բնության չվերականգնվող սուղ ռեսուրսներից։ Սա նաև լանդշաֆտագիտության հիմնահարցերից է։

Сочинение

Когда идешь, обращаешь внимание почти на все, что происходит вокруг тебя, чувствуешь, что жизнь наступила и уходит, понимаешь, как много тебе предстоит сделать, чего еще не сделали, и когда говорят, что жизнь “впереди”, в этот момент понимаешь , что это не совсем так․․․

Все дорогие вам люди , хорошие дни, воспоминания, высоты , которых вы достигли, поражения, которые дали вам опыт и новую цель-все это часть вашей жизни. Остальное ты составляешь своими мечтами , целями и достижениями, попытками прожить свою жизнь в полной мере, почти без сожалений, потому что у тебя не будет еще одной возможности прожить эту жизнь.

Все имеют равные права на счастье, и это не зависит от положения, внешнего вида и других материальных ценностей. Ты можешь иметь все , но и лишиться всего. Жизнь дает вам возможность показать, на что вы способны. Например, ребенок из бедной семьи может в будущем иметь хорошее дело или смириться со своей судьбой и не пытаться ничего изменить, продолжая жить той же бедной жизнью, ребенок из богатой семьи может в будущем лишиться своего богатства или стремиться сохранить все, что у него есть, и добиться большего.

Например, вы хотя бы раз задавали себе вопрос: Что такое жизнь, какую роль я играю в этой жизни, есть ли в этой жизни смысл? Это неудивительно , ведь у всех нас в этом мире ограниченное время жизни. Но вопрос в том, что большинство крутят эти вопросы в своей голове тогда , когда сталкиваются с какой-либо сложностью, потому что трудно всегда быть сильным и сказать: “я найду решение для каждого вопроса”. , поскольку одной этой проблемой все не ограничивается , и что завтра Новый День , завтра вы больше не будете думать об этой проблеме, и в будущем вы столкнетесь с новыми проблемами. Каждый раз , сталкиваясь с новыми проблемами и решая их, мы накапливаем в себе много адреналина, а также жизненный опыт, чтобы жить, глядя на жизнь с более разумной точки зрения.Избавьтесь от того, что жизнь-это проблема , это не совсем так, это загадка, ответ на которую вряд ли будет обусловлен химическим анализом. Вы знаете, иногда бывают моменты , когда вы просто хотите расслабиться и избавиться от всех забот. , наслаждаться полным одиночеством, ни о чем не беспокоиться, и просто … взять крылья и отправиться куда-нибудь далеко , и эти крылья – это твои мысли , и от этих мыслей у тебя возникает много чувств, таких как свобода, грусть и в то же время спокойствие.

Սոցիալական խմներ,խոցելի խմբեր, սոցիալականացում

Սոցիալականացումը սոցիալական նպատակների յուրացման պրոցեսն է, իսկ այդ նպատակներին հետևելու աստիճանը որոշում է սոցիալականացվածության մակարդակը։ Սոցիալականացումը դիտվում է ֆիլոգենետիկական տեսանկյունով՝ որպես մարդու սեռային հատկանիշների ձևավորում, որը համընկնում է համաշխարհային-պատմական պրոցեսի հետ, և օնտոգենետիկական տեսանկյունով՝ որպես կոնկրետ տիպի անձնավորության ձևավորում։ Որոշ հեղինակներ գտնում են, որ սոցիալականացումը կատարվում է ողջ կյանքի ընթացքում՝ փուլ առ փուլ, մյուսները՝ միայն սոցիալապես անհրաժեշտի ներանձնացման շրջանում, երբ սոցիալականը վերնաշենք է դառնում վարքի ժառանգական մեխանիզմների վրա և վերափոխում դրանք, իսկ անհատը հետագայում, որպես անձնավորություն, սկսում է սոցիալական հարմարման ընթացքը։

Սոցիալական խումբ, սոցիալական հանրույթի տեսակ, հասարակության կառուցվածքային տարր, ընդհանուր շահերով, նպատակներով և գործունեությամբ միավորված մարդկանց ամբողջություն։ Սոցիալական խումբը դասակարգման տարբեր սկզբունքներ կան՝ ըստ դասակարգային, ազգային պատկանելության, դավանանքի, զբաղմունքի և այլն։ Սոցիալական խումբը բնութագրվում է տարբեր աստիճանի կարգավորվածությամբ՝ մանրամասն կանոնակարգումից (բանակ) մինչև տարերային վիճակը (ամբոխ), ինչպես և մեկուսացվածությամբ։

Հասարակության ցանկացած խումբ կամ մաս, որի համար ավելի մեծ է խտրական գործելակերպերի, բռնության, բնական կամ բնապահպանական աղետների ենթարկվելու, կամ տնտեսական բարդությունների բախվելու վտանգը, քան պետության սահմաններում հասարակության այլ խմբերի համար, կոչվում են խոցելի խմբեր։

Դասանյութ՝ հղում

Սոցիոլոգիա առարկան

Այն ուսումնասիրում է,
թե ինչպես մարդը, ելնելով իր ներքին պահանջմունքներից, շահերից և
նպատակներից, արարում է մի աշխարհ, որում նա հետագայում պետք
է ապրի ե որը վճռականորեն ազդում է նրա աշխարհայացքի վրա:

Առաջին անգամ մարդն հայտնվել է իմացաբանական պարադոքսային իրավիճակում’ նա նայում է արտաքին աշխարհին’ ձգտելով ճանաչել այն
ուժերն ու օրենքները, որոնք իշխում են նրա վրա, սակայն նրանում
տեսնում է միայն իր արտացոլումը: Արտաքին աշխարհը ստեղծվում է
ներքինից, սակայն որոշակի պահից սկսած վերածվում է անկախ ուժի,
որի նկատմամբ վերահսկողությունն ու իշխանությունը մենք կորցրել
ենք: Արտաքին աշխարհի ճանաչումը կատարվում է ներքին հայացքի
միջոցով, սեփական փորձի մեկնաբանության, նրա նշանակության ե իմաստի արժեորման ճանապարհով:

Սոցիոլոգիան կոչված է ոչ թե տալու ընդհանրական, իրական կյանքից կտրված գիտելիքներ, այլ առաջին հերթին ստեղծելու հասարակության զարգացման ընդհանուր պատկեր: Չխորանալով պատմական
մանրամասնությունների, գիտական գիտելիքի կազմավորման նրբերանգների մեջ ե չհրապուրվելով ճյուղային սոցիոլոգիաներով’ սոցիոլոգիան պետք է հասնի հանգուցային սոցիոլոգիական կատեգորիաների բովանդակության բացահայտմանը, կարողանա ստեղծել տրամաբանորեն միավորված կատեգորիալ համակարգ:

Դասանյութը՝ հղում

Դիտում. տեսակները՝ օբյեկտիվ դիտում, ինքնադիտում, ներհայեցողություն

Դիտումը սոցիոլոգիայում հիմնարար հետազոտական մեթոդ է, և այն կարող է ունենալ տարբեր ձևեր, ներառյալ օբյեկտիվ դիտումը, ինքնադիտումը և ներդիտումը: Դիտման յուրաքանչյուր տեսակ ունի իր ուրույն առանձնահատկությունները և նպատակները մարդկային վարքի և հասարակության ուսումնասիրության մեջ.

Օբյեկտիվ դիտում. Օբյեկտիվ դիտումը հետազոտության մեթոդ է, որտեղ դիտորդը մնում է անկողմնակալ և անկողմնակալ՝ ձգտելով արձանագրել վարքագիծն ու իրադարձությունները՝ առանց անձնական մեկնաբանության կամ միջամտության: Նպատակն է հավաքել էմպիրիկ տվյալներ, որոնք հնարավորինս զերծ լինեն դիտորդի տեսանկյունից: Դիտման այս տեսակը հաճախ օգտագործվում է սոցիոլոգիական հետազոտություններում՝ ուսումնասիրելու մարդկանց վարքը բնական կամ վերահսկվող միջավայրում: Հետազոտողները կարող են օգտագործել կառուցվածքային դիտման արձանագրություններ, ստուգաթերթեր կամ կոդավորման սխեմաներ՝ տվյալների հավաքագրման գործընթացը ստանդարտացնելու և հուսալիություն ապահովելու համար: Օբյեկտիվ դիտումը վճռորոշ է սոցիոլոգիական ուսումնասիրություններում օբյեկտիվությունը պահպանելու համար:

Ինքնադիտում. Ինքնադիտումը, ներառում է հետազոտողի ակտիվ մասնակցությունը սոցիալական խմբին կամ միջավայրին, որը նրանք ուսումնասիրում են: Այս մեթոդը թույլ է տալիս հետազոտողին ձեռք բերել անմիջական փորձ և պատկերացումներ խմբի մշակույթի, նորմերի և վարքագծի վերաբերյալ: Հետազոտողը դառնում է հետազոտվող սոցիալական համատեքստի մի մասը և կարող է տվյալներ հավաքել անմիջական մասնակցության, զրույցների և խմբի գործունեության մեջ ընկղմվելու միջոցով: Ինքնադիտումը հատկապես արժեքավոր է սահմանափակ հասանելիությամբ կամ բարդ սոցիալական դինամիկա ունեցող խմբերն ուսումնասիրելիս, քանի որ այն ապահովում է ինսայդերների տեսակետը:

Ինքնատեսություն. Այն մեթոդ է, որտեղ անհատները արտացոլում են իրենց սեփական մտքերը, զգացմունքները և փորձառությունները: Դա դիտման խիստ սուբյեկտիվ ձև է և հաճախ օգտագործվում է հոգեբանության և փիլիսոփայության մեջ՝ սեփական գիտակցությունը ուսումնասիրելու համար: Թեև այն սովորաբար չի օգտագործվում որպես սոցիոլոգիայի առաջնային հետազոտության մեթոդ՝ իր սուբյեկտիվության պատճառով, այն կարող է օգտակար լինել անհատական տեսակետներն ու փորձառությունները հասկանալու համար: Սոցիոլոգիական հետազոտության մեջ ներհայեցումը կարող է օգտագործվել որակական ուսումնասիրություններում՝ որոշակի սոցիալական համատեքստում անձնական փորձառությունների և ընկալումների վերաբերյալ պատկերացումներ ձեռք բերելու համար: Այնուամենայնիվ, հետազոտողները, որպես կանոն, համատեղում են ներդաշնակությունը այլ մեթոդների հետ՝ ապահովելու երևույթի ավելի համապարփակ և օբյեկտիվ ըմբռնումը:

Агата Кристи. Её произведения

https://www.canva.com/design/DAFxfrqtNTs/n1SoTTVidFxr4OT9ieG7_A/edit?utm_content=DAFxfrqtNTs&utm_campaign=designshare&utm_medium=link2&utm_source=sharebutton

Մարդ մնա․նախագիծ

Հումանիզմը փիլիսոփայական պատկերացումների համակարգ է բնության, մարդկային կեցության էության և իմաստի մասին, ճանաչողական գործունեության նպատակների մասին, որն արտահայտվում է փիլիսոփայական և աշխարհայացքային կատեգորիաների լեզվով։ Հումանիզմը փիլիսոփայական աշխարհայացք է, որի կենտրոնում մարդն է։
Իմ աշխատանքը կայանում է նրանում, որ ստեղծեմ այնպիսի պոստեռ որը կհաղորդի, թե բողոքական և, թե պատմական միտք։ Սա նաղագծի հղումն է սա էլ իմ աշխատքը

Արժեքներ.

Արժեքի սահմանումը — դրանք համոզմունքներ, վերաբերմունք և սկզբունքներ են, որոնք կողմնորոշում են մեր վարքը, որոշում են մեր առաջնահերթությունները և ազդում մեր որոշումների վրա: Դրանք կարևոր դեր են խաղում հասարակության անհատականության և մշակույթի ձևավորման գործում: Արժեքները կարող են տարբեր լինել յուրաքանչյուր անհատի և կազմակերպության համար, և դրանք կարող են ներառել այնպիսի ասպեկտներ, ինչպիսիք են բարոյականությունը, էթիկան, դավանանքը, ընտանեկան վերաբերմունքը, սոցիալական և մշակութային նորմերը:

Արժեքների տեսակները.

Արժեքները կարող են դասակարգվել տարբեր տեսակների ՝ կախված տարբեր չափանիշներից: Ահա արժեքների ամենատարածված տեսակներից մի քանիսը:

Արժեքները տարբերվում են ըստ իրենց կատարած գործառույթների: Այս առումով կարևորվում են արժեքները ՝ որպես կողմնորոշման միջոց, արժեքները ՝ որպես սոցիալական խմբերում վերահսկողության միջոց, արժեքները ՝ որպես ֆունկցիոնալորեն անհրաժեշտ նորմեր սոցիալական արտադրանքի ստեղծման և պահպանման գործում և այլն

Բարոյական արժեքներ. այս արժեքները կապված են ճիշտ և սխալ վարքի հետ և հաճախ հիմնված են էթիկական համոզմունքների վրա: Բարոյական արժեքների օրինակներ են ազնվությունը, արդարությունը, մարդասիրությունը և առաքինությունը:

Կրոնական արժեքներ. դրանք հիմնված են կրոնի և կրոնի հետ կապված համոզմունքների վրա: Կրոնական արժեքները կարող են ներառել հավատք առ Աստված, բարոյական պատվիրաններ և կրոնական ծեսեր:

Պահանջմունքներ

Յուրաքանչյուր կենդանի օրգանիզմի, այդ թվում նաև մարդու հոգեկան ակտիվության հիմքում ընկած է պահանջմունքները։ Պահանջմունքներն այն ամենի ամբողջությունն են, ինչի կարիքն ունի կենդանի օրգանիզմը իր կենսագործունեությունը պահպանելու, գոյատևելու, հարմարվելու և զարգանալու համար։ Պահանջմունքն, առաջ գալով, մարդուն մղում է ակտիվության կամ նույնիսկ նպատակասլաց գործունեության, որի նպատակը այդ պահանջմունքը բավարարելու համար անհրաժեշտ հատկություններ ունեցող օբյեկտներ ձեռք բերելն է։ Պահանջմունքի բավարարումն անհրաժեշտ է օրգանիզմի և անձի պահպանման ու զարգացման համար։ Մարդիկ զարգացման գործընթացում հաճախ ձեռք են բերում նաև վնասակար պահանջմունքներ (օրինակ, ծխելու կամ սպիրտային խմիչքներ օգտագործելու պահանջմունք)։

Պահանջմունքները ընկած են մարդու հոգեկան ակտիվության հիմքում։ Մարդը ակտիվ է այնքանով, որքանով նա ունի պահանջմունքներ, որոնք անհրաժեշտ էբավարարել։ Սեփական պահանջմունքների գիտակցումը կապված է անձի ընդհանուր զարգացման, նրա գիտակցության, ինքնգիտակցության, խոսքի, մտածողության ձևավորման հետ։ Պահանջմունքների գիտակցումը կատարվում է աստիճանաբար, անձի զարգացման հետ զուգընթաց։

Պահանջմունքի մի մասը ֆիլոգենետիկական, իսկ մյուսները՝ օնտոգենետիկական ծագում ունեն։ Պահանջմունքի կոնկրետ իրադրական դրսևորումը դրդապատճառն է։«Ոչ ոք չի կարող որևէ գործ կատարել` չանելով դա նաև հանուն իր պահանջմունքներից մեկի բավարարման» (Կ. Մարքս)։ Պահանջմունքը, ծագելով մարդու մեջ, ծնում է նաև իր բավարարումն ապահովող միտում։ Մարդու պահանջմունքների յուրահատկություններից կենդանիների պահանջմունքներից ունեցած էական տարբերություններից մեկն այն է, որ դրանք կարող են բավարարվել ոչ թե կանխորոշված միակ հնարավո րառարկայի կամ խիստ որոշակի գործունեության օգնությամբ, այլ ճկուն են, փոփոխունակ։ Հասարակական կյանքը մարդուն թույլ է տալիս ստեղծել մշակութային բազմազան արժեքներ, այդ թվում նաև պահանջմունքների բավարարման ամենատարբեր միջոցներ ու եղանակներ։