Ես և իմ համադասարանցիները գնացինք սահադաշտ։Ուրախ էի ինչպես երեխա, երբ իրեն կոնֆետ են տալիս։Չմուշկների վրա սահելը, այդ արագությունը, այդ սառը օդը մեկ ուրիշ հաճույք են պարգևում։ Չեմ ասի, որ կատարելապես անցել է․ հա մի անգամ ընկա, այս անգամ ավելի ցավոտ քան թե առաջին սահելուս ժամանակ։Կարողանում են ինքնուրույն կոչկել չմուշկները։ Շատ դրական լիցք եմ ստանում սահադաշտ գնալուց պատրաստվում են եկող տարի էլ գնալ։
Մարիյա Վարդանյան, 2-2 կուրս 